Het was een mooie lentedag meende Frank Deboosere. Ik denk dat hij gelijk had. De pyjama werd 's morgens haast automatisch opgevouwen, de toast kwam uit de broodrooster nog voor ik een confituursmaak had uitgekozen. Dat bracht me wel even in een benauwde situatie. "Hey, dat is mijn brood!" riep een stem vanuit de woonkamer. "Geniet ervan!" vervolledigde de stem zoet.
Het helicopterzaad dwarrelde zachtjes neer op het stuur van mijn fiets. Ge weet wel, die ene oudewijvenfiets die ge zo haat.
"Nee, ik kom niet naar je klotefuif!" en ik wandelde het schoolgebouw binnen.
Een schreeuw, een plof, een stilte.
Bloed.
Mijn beste vriend, achter mij, vanuit het derde verdiep. Roerloos op de grond.
Helicopterzaad.
Ik denk dat hij gelijk had.
